Ścieżka przyrodnicza "Ruda Żmigrodzka" Ścieżka dydaktyczna i szlaki turystyczne, Nadleśnictwo Żmigród

Opis obiektu

Ścieżka przyrodnicza „Ruda Żmigrodzka”

Ścieżka prowadzi wokół wsi Ruda Żmigrodzka, koło stawu „Rudy”, następnie przez lasy Nadleśnictwa Żmigród i południowym skrajem stawów rybnych Zakładu Rybackiego Radziądz, gdzie biegnie też szlak turystyczny niebieski (archeologiczny). Jej całkowita długość wynosi 9 km. Ścieżka ma formę pętli i jest oznaczona. Ścieżka jest oznaczona w terenie symbolem białego kwadratu z ukośnym zielonym paskiem. Kolejne przystanki są opisane w terenie na dziesięciu tablicach.

Trasa ścieżki wiedzie przez 10 przystanków z następującymi tablicami informacyjno- edukacyjnymi:

1 przystanek- dzieje osadnictwa,

2 przystanek- dawny Staw Pański,

3 przystanek- aleja dębowa,

4 przystanek- typy siedliskowe lasu; Typ siedliskowy lasu jest podstawową jednostką klasyfikującą siedliska leśne o zbliżonych warunkach żyznościowych i wilgotnościowych. Bardzo ważnymi cechami różnicującymi poszczególne typy są między innymi: poziom wód gruntowych, rodzaj gleby oraz skład runa leśnego.

W miejscu, w którym się znajdujemy dominuje zespół zdegradowanego lasu łęgowego z panującym dębem szypułkowym, wykształcony na madach rzecznych. W niedalekiej odległości znajdują się fragmentaryczne pozostałości łęgów jesionowo-wiązowych, które dominowały na tym terenie do momentu uregulowania Baryczy na początku XX wieku.

Szczególnie rzuca się w oczy aspekt wiosenny runa, w którym dominują białe kobierce zawilców gajowych, przetykane kępami żółtych ziarnopłonów, złoci, a w miejscach stagnowania wody także knieci błotnej (kaczeńca). W skład runa wchodzą także rośliny o bardziej niepozornych kwiatach, np. śledziennica skrętolistna czy kopytnik zwyczajny.

Gdy rozwijające się liście przesłonią dostęp światła do dna lasu, w runie zaznacza się przewaga roślin znoszących ocienienie, do których między innymi zaliczamy takie gatunki jak czyściec leśny, niecierpek pospolity czy bluszczyk kurdybanek.,

5 przystanek- leśne grzyby; Grzyby stanowią osobne królestwo w systematyce organizmów, co podkreśla ich odrębność od roślin. Różnorodność w obrębie tej grupy najlepiej widać w budowie poszczególnych gatunków – od postaci jednokomórkowych po złożone, skomplikowane plechy z charakterystycznymi owocnikami. Wszystkie grzyby są heterotrofami, czyli organizmami cudzożywnymi. Niektóre z nich współżyją z systemami korzeniowymi drzew i krzewów w ramach obopólnie korzystnej symbiozy mutualistycznej zwanej mikoryzą.

W lasach najczęściej spotkać można przedstawicieli dwóch klas systematycznych – workowców i podstawczaków.

Do najbardziej znanych workowców należą mączniakowce (niektóre z ich przedstawicieli powodują choroby liści o dużym gospodarczym znaczeniu) oraz smaczne grzyby jadalne – smardze (w Polsce znajdujące się pod ścisłą ochroną gatunkową).

Wśród znanych podstawczaków należy wymienić tak znane rodzaje, jak maślak, borowik, mleczaj, purchawka, huba oraz skrętak – groźny pasożyt uszkadzający pędy sosny.

6 przystanek- pospolite rośliny kwiatowe runa leśnego; Las to nie tylko drzewa, ale także rośliny zielne. Zajmują one najniższe piętro lasu, zwane runem. Do najczęściej występujących w okolicznych lasach roślin kwiatowych zaliczamy między innymi kwitnące wiosną: gwiazdnice, szczawik zajęczy, dąbrówkę rozłogową, fiołek leśny, jasnota gajowiec, czosnaczek pospolity, kokoryczkę wonną, konwalijkę dwulistną, konwalię majową, przetacznik ożankowy i wilczomlecz sosnka. Spośród wymienionych gatunków ochronie gatunkowej podlega konwalia majowa. Warto zwrócić uwagę na niektóre charakterystyczne cechy poszczególnych roślin, i tak: liście szczawika zajęczego pokrojem bardzo przypominają koniczynę, jednak roślina ta należy do zupełnie innej rodziny – szczawikowatych; jasnota gajowiec jest jedną z podstawowych roślin żywicielskich dla dużych gatunków trzmieli, konwalia majowa zawiera silnie trujące związki chemiczne mogące powodować śmiertelne zatrucia; czosnaczek pospolity może być stosowany jako przyprawa zastępująca czosnek; natomiast wilczomlecz sosnka, pomimo właściwości trujących, używany był do celów leczniczych jako środek przeciw kurzajkom i wypadaniu włosów.

7 przystanek- staw Jeleni III,

8 przystanek- zwierzęta lasów;  Lasy Doliny Baryczy zamieszkiwane są przez licznych przedstawicieli zarówno fauny bezkręgowców, jak i kręgowców. Na omawianym obszarze dużemu zróżnicowaniu gatunków sprzyja mozaika siedlisk leśnych i wodnych. Do największych zamieszkujących je zwierząt należą jelenie, daniele i dziki, które możemy przy odrobinie szczęścia zobaczyć chyłkiem przemykające pomiędzy drzewami. Wśród bujnego runa pokarmu szukają drapieżcy – lis i łasica, rzadziej borsuk oraz gronostaj. Umiejętnością poruszania się po drzewach górują nad nimi kuny – domowa i leśna, które w koronach drzew polują na wiewiórki oraz plądrują ptasie gniazda.

W okresie wiosennym las ożywa za sprawą śpiewu takich gatunków jak: rudzik, śpiewak, kapturka, pierwiosnek, świstunka leśna, sikory – bogatka i modraszka. Spotkamy tutaj także kowalika (znanego z umiejętności poruszania się po pniu głową w dół) i ziębę (najliczniejszego ptaka w Polsce). Łatwo można usłyszeć bębnienie dzięciołów – dużego, średniego, czarnego, zielonego oraz zielonosiwego.

Pod osłoną ciemności na łowy wyruszają nietoperze i sowy. Pierwsze gustują w ćmach i muchówkach, drugie polują na drobne ssaki i ptaki. Ciekawostką ornitologiczną jest występowanie tutaj najmniejszej sowy Europy – aktywnej za dnia sóweczki.

 9 przystanek Rezerwat przyrody „Olszyny Niezgodzkie”; Rezerwat przyrody „Olszyny Niezgodzkie” znajduje się na terenie Nadleśnictwa Żmigród, Leśnictwo Niezgoda. Powołany został na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z 19 lutego 1987 roku na powierzchni 74,28 ha. Przedmiotem ochrony jest tu las olchowy wykształcony na terenie zalewowym Ługi. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 5 zespołów leśnych i zaroślowych, z których najcenniejsze to łęg wiązowo-jesionowy i ols porzeczkowy. Omawiane zbiorowiska cechują się charakterystyczną strukturą kępowo-dolinkową, gdzie kępy i dolinki stanowią odrębne mikrosiedliska zamieszkane przez odrębne gatunki roślinności szuwarowej, bagiennej i leśnej. Do typowych gatunków dolinek należą: turzyca długokłosa, turzyca błotna, kosaciec żółty, szczaw lancetowaty, karbieniec pospolity. Na kępach spotkać możemy psiankę słodkogórz, chmiel zwyczajny, porzeczkę czarną oraz typowo leśne – nerecznicę krótkoostną, szczawik zajęczy, czy konwalijkę dwulistną.

Zwierzęta olszyn są reprezentowane między innymi przez licznie występujące płazy, a także ptaki – żurawie, słonki, samotniki, zimorodki, słowiki rdzawe, strumieniówki. Na Łudze swoje tamy budują wodni inżynierowie – bobry.

Opis okolicy

Galeria zdjęć

Galeria wideo

Recenzje

dodaj swoją recenzję

Podziel się na:

Facebook

Twitter

Wykop

drukuj

wyślij